Józef Buława urodził się 21 marca 1936 r. w wielkopolskim Pępowie, w powiecie gostyńskim. Pochodził z wielodzietnej rodziny, był ósmym dzieckiem. Jego ojciec - Jan, urodzony w Płociczu, po zakończeniu pierwszej wojny światowej, przeniósł się do Przymuszewa k. Drożdzienicy, gdzie pracował jako wiejski listonosz. Matka - Łucja, urodzona w Drożdzienicy, zajmowała się domem. W 1930 r. rodzina została przeniesiona służbowo do Pępowa, gdzie spędziła także cały okres okupacji. Po wojnie, w 1948 r. powrócili do Drożdzienicy. Józef uczęszczał do tamtejszej szkoły podstawowej, a po jej ukończeniu w 1950 r., podjął naukę w niższym seminarium duchownym w Pelplinie. Szybko jednak zrezygnował i dalsze kształcenie kontynuował w więcborskim Liceum. Tam też zaangażował się w działalność społeczną w ZMP, którego członkiem został w 1951 r. LO ukończył w 1954 r. Podjął studia na Wydziale Nauk Humanistycznych UMK w Toruniu - na kierunku historia. Ukończył je z wynikiem bardzo dobrym w 1958 r. Jego praca magisterska napisana pod kierunkiem prof. Karola Górskiego nosiła tytuł „Toruń w okresie potopu szwedzkiego w latach 1655-1660". Została w całości wydrukowana w kwartalniku studenckich kół naukowych „Młoda myśl", jako wzór dla studentów młodszych roczników, jak należy pisać pracę magisterską. W połowie sierpnia 1958 r. J. Buława podjął pierwszą pracę zawodową - w Szkole Podstawowej w Więcborku, jako nauczyciel historii. Po roku został przeniesiony do Sępólna Krajeńskiego - i w tamtejszym Liceum Ogólnokształcącym uczył historii oraz łaciny. Był też wychowawcą internatu i opiekunem drużyny harcerskiej. Pracował w LO Sępólno do sierpnia 1970 r. W międzyczasie kontynuował osobisty rozwój naukowy podejmując badania nad postkrzyżackimi dziejami Torunia. W rezultacie ich ukończenia, w grudniu 1967 r., uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych. Praca doktorska pt. „Walki społeczno- ustrojowe w Toruniu w I połowie XVI wieku", została wydana przez UMK drukiem. Ukazała się w ramach Roczników Towarzystwa Naukowego w Toruniu w 1971 r. Pracując zawodowo i naukowo J. Buława poszerzał nadal swoje wykształcenie humanistyczne. Uzyskał m.in. uprawnienia do nauczania j. niemieckiego na poziomie licealnym. Z dn. 1.09.1970 r. został powołany na stanowisko adiunkta w Zakładzie Historii i Nauk Politycznych WSP w Bydgoszczy. Pracował tam do 31.08.1972r. Powierzono mu następnie funkcję dyrektora Poradni Wychowawczo-Zawodowej w Sępólnie Krajeńskim. Sprawował ją 5 lat, ale pozostał pracownikiem tej instytucji aż do połowy 1982 r. W okresie tym dojeżdżał także do Bydgoszczy na zajęcia w Wojewódzkiej Poradni Wychowawczo- Zawodowej, a na UAM w Poznaniu ukończył podyplomowe studium z zakresu orientacji i poradnictwa zawodowego. Od 1.08.1982 r. obejmuje stanowisko Gminnego Dyrektora Szkół w Sępólnie Krajeńskim. Kilka lat później w wyniku reformy zarządzania oświatą został mianowany inspektorem oświaty i wychowania w sępoleńskim Urzędzie MiG. Pełnił tę funkcję do 31.08.1990 r. Z dn. 1.09.1990 r. objął funkcję dyrektora SP w Lutowie. Zaangażował się z miejsca w budowę sali gimnastycznej przy tej placówce, nie bacząc na trudności materiałowe i finansowe, w jakich znalazła się oświata po przełomie ustrojowym. Po dwóch latach salę oddano do użytku. Na ww. stanowisku pozostał do 31.08.1992 r. W okresie wieloletniej pracy w oświacie J. Buława, otrzymał szereg wyróżnień resortowych i państwowych, w tym Złoty Krzyż Zasługi (1978) i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1989). Warto podkreślić, że przez szereg lat był jedynym pracownikiem oświaty na obszarze powiatu posiadającym tytuł naukowy. Z końcem sierpnia 1993 r. J. Buława przeszedł na emeryturę. Pozostał jednak nadal osobą czynną i aktywną na forum działalności społecznej. Udzielał się w Samorządzie Mieszkańców, w ZNP oraz w SLD. Z listy tego ostatniego ugrupowania startował kilkakrotnie - z sukcesem - w wyborach samorządowych. W latach 1994-1998 był radnym RM w Sępólnie Krajeńskim. Po reaktywacji powiatu sępoleńskiego, w 1998 r. został wybrany do samorządu powiatowego I kadencji. Rada powierzyła mu funkcję przewodniczącego, którą sprawował do końca kadencji w 2002 r. Po czterech latach przerwy ponownie uzyskał mandat radnego - do Rady Powiatu III kadencji, która wybrała go swym wiceprzewodniczącym. Józef Buława był inicjatorem i współautorem pierwszej monografii powiatu sępoleńskiego - „Dzieje Sępólna i powiatu", wydanej w 1974 r. Praca ta stała się fundamentem i inspiracją dla wszystkich późniejszych badaczy dziejów tej części Krajny. Był także współautorem kilku innych publikacji dotyczących Powiatu Sępoleńskiego i jgo mieszkańców, jak i szeregu tekstów okolicznościowych. Zainicjował wydawanie i był jednym z redaktorów „Sępoleńskiego Kwartalnika Samorządowego", który ukazywał się w latach 1997-1998. Już na pierwszej sesji Rady Powiatu mówił o konieczności podjęcia prac nad nową monografią. Doprowadził do stworzenia Księgi Osób Zasłużonych dla Powiatu. Był inicjatorem i przewodnikiem wielu wycieczek historycznych po Krajnie oraz inicjatorem umieszczania stosownych tablic informacyjnych na ważnych obiektach historycznych. Zawsze żywo zainteresowany był publikacjami historycznymi ukazującymi się na obszarze historycznej Krajny. Prezentował je na różnych forach samorządowo-społecznych w powiecie zachęcając do podejmowania inicjatyw w tym zakresie także na miejscu. Uczestniczył, jako gość, w konferencjach popularnonaukowych m.in. w Tucholi, Bydgoszczy i Wielkim Buczku, gdzie przedstawiał też osiągnięcia wydawnicze historyków z terenu swego powiatu, a także w konferencjach historycznych organizowanych przez nauczycieli i młodzież sępoleńskiego LO. W końcowych latach drugiej dekady XXI w., w związku ze śmiercią żony, własnymi problemami zdrowotnymi i koniecznością opieki nad niepełnosprawnym synem, był zmuszony wycofać się z czynnego uczestnictwa w życiu społecznym. Zmarł 14.12.2023 r. Spoczywa na Cmentarzu Komunalnym w Sępólnie Krajeńskim.
